این روزها خیلی سخت میگذره واسم.
یادش بخیر.حدود ۷ماه پیش اصفهان سرباز بودم و با این که حدود۱۲۰۰کیلومتر از خونه دور بودم ولی دغدغه فکری زیادی نداشتم و تنها چیزی که خیلی اذیتم میکرد دوری از خانواده بود.
اون موقع گاهی به بعد از دوران سربازی فکر میکردم و به این که آینده چطور میشه و از لحاظ شغل و درامد و.باید چیکار کنم .
سربازی تموم شد و به اون چیزی که فکر میکردم حالا رسیدم اما با شدت بیشتر،حالا که دارم این متن رو مینویسم چند ماهی هست که بیکارم و و چند ماهی هست که عشقم ترکم کرده.
اصلا فکر نمیکردم انقدر از زندگی ناامید بشم.حالا که میخوام سر و سامونی بگیرم وضعم شده این.شبا تا صبح بیدار و روز خواب.حدود۱۰روزه از خونه بیرون نرفتم.شاید پیش خودتون فکر کنید دیوونم .البته شایدم باشم!نمیدونم.
بدتر از همه این که فکر میکنم کسی هم باهام کار نداره و واسه کسی مهم نیستم.
چند روز گذشته سعی کردم با عشقم ارتباط برقرار کنم اما هرکاری میکنم حاضر نیست برگرده پیشم.خیلیا بهم گفتن بیخیالش بشم اما نمیتونم.تلاقی این دو رخداد مهم(رفتن عشقم و بیکاری)واقعا داره نابودم میکنه و نمیدونم باید چیکار کنم.
بیشتر از همیشه ناامیدم و فکر میکنم بودنم بیهودست.
یعنی ممکنه از این روزهای سخت عبور کنم؟؟؟
بخدا دیگه نمیتونم.
سال ۹۷با تمام خوبی ها و بدی ها تموم شد و سال ۹۸شروع شد.سال ۹۷واسه من سال خوبی نبود و کلی اتفاقات بد واسم رقم خورد اما گذشت و گذشت و همین که میگذره مهمه.
سال ۹۸شروع شد ولی نمیدونم چه چیزی در انتظار ماست.،فقط امیدوارم سالی توام با موفقیت و پیروزی واسمون باشه هرچند واقعیت اینطور نیست!!
خودم حال مساعدی ندارم اما از خدا میخوام به قلبمون آرامش بده.
از خدا میخوام مراقب عشقم باشه.عشقی که حالا کنارم نیست اما خود خدا میدونه چقدر میخوامش.
واسه همه ارزوی خوشبختی دارم،ارزوی توفیق و سعادت.
مراقب خودتون باشید و در مسیر پیشرفت قدم بردارید.
پارسال این موقع سرباز بودم.چقدر زود گذشت اون روزها.دل تو دلمون نبود واسه مرخصی.
هرکسی یه چیزی میگفت بازار شایعه داغ بود.
12روز بهمون مرخصی دادن و اومدیم خونه ولی ناراحت از اینکه بالاخره باید برگردیم.
هیچوقت تو عمر انقدر گذر سریع زمان رو حس نکرده بودم.
الان که فکر میکنم میبینم خیلی زمان داره سریع میگذره و متاسفانه نمیتونیم یا نمیتونم ازش استفاده بهینه رو ببرم.
الان این متن رو مینویسم و یه چشم بهم میزنم سال دیگه همین موقع حسرت این روز هارو میخورم.
سال 97کلی لحظه های تلخ و شیرین داشت اما واسه من لحظه های تلخش بیشتر بود.
امیدوارم سال 98سال بهتری باشه و گشایش هایی تو زندگیمون اتفاق بیوفته.
دوستتون دارم♥
ساعت الان ۳:۴۳ دقیقه.چشمانم کاملا هوشیار و دریغ از کمی خستگی و خواب.
مگه میشه وقتی فکرت هزارجا میره بتونی راحت بخوابی؟
فکر بیکاری،بی پولی،ازدواج،آینده و و و .
فکر نمیکنم تنها من اینطور باشم ولی کاش فقط من اینطور بودم.!!!
بعضی اوقات با خودم فکر میکنم که بد موقعی دنیا اومدم!حالا که قراره پدر و مادرمون یه نفس راحت بکشن بدتر دارن غصه میخورن.خودمون هم که پیر شدیم.
کلا نکته مثبتی غیر از سلامتی تو زندگیم نمیبینم.
باز هم خداروشکر ولی خداجون خودت عاقبت مارو ختم بخیر کن.
خداجون،بخدا گناه داریم.
مدتی در خدمتتون نبودم و این غیبتم هیچ دلیلی نداشت جز مشکلات روحی و روانی که باهاش درگیر بودم.
متاسفانه این مشکلات مختص من نیست و هم سن و سال های من با شدت و ضعف درگیر این قضیه هستن.جای تاسف داره واقعا که چرا جوون های این مملکت باید بعد از فارغ التحصیلی بیکار باشن.؟
نمیدونم صدای ما رو کی باید بشنوه؟؟؟اصلا صدای ما جایی میرسه؟؟؟؟نمیدونم.
فقط دارم میبینم سرمایه های این مملکت که نسل جوون اون باشن دارن به نحوی نابود میشن و دچار هزار مشکلات دیگه میشن که هیچ دلیلی نداره به غیر از بیکاری و عدم داشتن شغل مناسب.
کاش مسولین کشور شعار نمیدادن و کمی عمل میکردن.
به هر حال خواستم عرض ادبی داشته باشم خدمت تک تک شما عزیزان و یه کوچولو درددل کرده باشم.
امیدوارم بتونم بیشتر از اینها کنارتون باشم.
خوشحال میشم با نظرات خوبتون حقیر رو همراهی کنید.
یا علی
درباره این سایت